Ποια δημοκρατία;

«Να καεί, να καεί το μπουρδέλο η Βουλή», «Κάποτε οι 300 πέθαιναν για μας, τώρα εμείς πεθαίνουμε για τους 300»... Και άλλες πολλές τέτοιες εκφράσεις υπάρχουν για να δείξουν την δυσαρέσκεια του Έλληνα απέναντι στις πολιτικές που ασκήθηκαν τα τελευταία 6 χρόνια. Καταλαβαίνεις εν μέρει την δυσαρέσκεια του Έλληνα και είναι λογικό, από την άλλη δε, βλέποντας την ιστορία της Ελλάδας, χύθηκε αίμα τόσο για την δημιουργία συντάγματος και δημοκρατικών θεσμών, όσο και για την διατήρηση τους. Είμαστε η χώρα που γέννησε την έννοια πολίτευμα, με την ξεχωριστή διακυβέρνηση που είχε η κάθε πόλη-κράτος, από την αρχαιότητα. Είτε πρόκειται για την Αθηναϊκή δημοκρατία, είτε για την Σπαρτιατική ολιγαρχία, είτε για την Μακεδονική βασιλεία. Η ανάγκη που εκδηλώθηκε για την ατομική ελευθερία, ήτανε και αυτή που γέννησε την δημοκρατία, ένα πολίτευμα που πίστευε ο Αριστοτέλης, ως το λιγότερο χειρότερο πολίτευμα από τα διεφθαρμένα πολιτικά καθεστώτα. Ένα πολίτευμα που διαδραματίζει την παγκόσμια πολιτική σκηνή τους τελευταίους 2 αιώνες της παγκόσμιας ιστορίας. Οπότε αυτό που πρέπει να αναζητήσουμε, είναι τα αίτια της δυσαρέσκειας του Έλληνα απέναντι στο πολιτικό κατεστημένο.

Εδώ, θα σταθώ και πάλι στον Αριστοτέλη.Ο Αριστοτέλης πίστευε στην δημοκρατία για τον λόγο ότι παρόλο που η αξία των απόψεων του καθενός ξεχωριστά από το σώμα του λαού μπορεί να είναι λιγότερο ποιοτικές σε σχέση με κάποιον άριστο, παρόλα αυτά το σύνολο της λαϊκής γνώμης είναι σωστότερο από το σύνολο της γνώμης των ολίγων. Ο Αριστοτέλης πίστευε ότι τα αίτια που οδηγούν σε διεφθαρμένα πολιτεύματα ήτανε η ανισότητα που βασίζονταν σε στοιχεία όπως ο πλούτος, η παραβίαση των νόμων, όπως και η δημαγωγία και η ύπαρξη κολάκων. Στοιχεία που παραμένουν πιο επίκαιρα από ποτέ στην Ελλάδα του σήμερα. Στοιχεία τα οποία έχουνε σαφώς υποβαθμίσει την αξία της δημοκρατίας. Είναι όμως λογικό να αντιδρούμε κατά της αξίας του πολιτεύματος της δημοκρατίας και όχι εναντίων των προσώπων που την απαρτίζουν;

Και εδώ καταλαβαίνεις το αίσθημα του μέσου Έλληνα. Ο Έλληνας δεν είναι δυσαρεστημένος με την δημοκρατία, είναι δυσαρεστημένος για τον λόγο ότι τα πρόσωπα που την απαρτίζουν και τα πρόσωπα που πρέπει να εκλέξει φημίζονται περισσότερο για την διαφθορά τους παρά για την ικανότητα που διαθέτουν ως πολιτικοί. Είναι δυσαρεστημένος με την ενημέρωση που λαμβάνει, γιατί αν μη τι άλλο στο σύνολο της εκφράζει μεροληπτικές απόψεις και συμπεράσματα που υποσυνείδητα τον τάσσουν φανατικά υπέρ του ενός και ενάντια στον άλλο. Όπως και είναι δυσαρεστημένος με την αυθαιρεσία στην ικανοποίηση των συμφερόντων των ολίγων πλούσιων και την αδυναμία του κράτους να του προστατέψει τα συμφέροντα του μέσου Έλληνα. Έχει όμως και άλλη επιλογή από το να συνεχίζει να ψηφίζει στις εκλογές;

Οι τελευταίες εκλογικές αναμετρήσεις αν τις διαβάσει κανείς ανάποδα καταλαβαίνει το τι γίνεται πραγματικά και το τι θέλει ο κόσμος. Από τις εκλογές απείχε το 35% των ψηφοφόρων. Αυτοί που ψήφισαν σε ποσοστό 64% δεν ήθελαν τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση. Σε ποσοστό 73% δεν ήθελαν την Νέα Δημοκρατία. Για τα υπόλοιπα κόμματα ολοένα και μεγαλύτερο ποσοστό δεν έδειξε πρόθεση ψήφου σε αυτά. Ουσιαστικά τα κόμματα προσπαθούν σε κάθε εκλογική αναμέτρηση να κερδίσουν αυξανόμενα ποσοστά του κόσμου που δεν τους ψήφισε. Ομοίως και με τις προηγούμενες. Τα ποσοστά αποχής του κόσμου από τις εκλογές το 25% κατά μέσο όρο που εκφράζονταν από την εποχή κυριαρχίας ΠΑΣΟΚ και ΝΔ πλέον έχει φτάσει στο 35%. Τα ποσοστά όμως που εκφράζονται ως αποχή του εκλογικού σώματος εκφράζονται πράγματι ως έχουν;

Προκειμένου να πάρουμε μια γεύση για την πραγματική απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα πρέπει να εξετάσουμε τα στοιχεία που δίνονται. Από τους 9.991.495  εγγεγραμένους ψηφοφόρους, ψήφισαν 6.330.786 ψηφοφόροι με βάση τα αποτελέσματα των τελευταίων εκλογών. Τα αποτελέσματα είναι κατά προσέγγιση και όσο το δυνατόν πιο ακριβή μιας που τα νούμερα δεν επαληθεύονται με απόλυτη ακρίβεια.  Τα στοιχεία που θα δοθούν για την δημογραφία της Ελλάδας ορίζονται παρακάτω ως κατά προσέγγιση και με πηγή την ΕΛΣΤΑΤ, Eurostat και την  ελληνική Wikipedia, για την περίοδο 2011 και 2013. Η Ελλάδα με βάση τα στοιχεία του πληθυσμού απογραφής έχει πληθυσμό κοντά στα 11, 3 εκατομμύρια. Κατά ηλικία ορίζονται οι πληθυσμιακές ομάδες ως εξής: Παιδιά από 0-14 χρονών 1.614.785 (14,4%). Από ηλικίες 15-64 χρονών 7.569.304 (67,5%). Από ηλικίες 65 και άνω 2.029.695 (18,1%). Με βάση τα στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ για το 2011 νόμιμος πληθυσμός της Ελλάδας 9.904.286 κάτοικοι και de facto πληθυσμός της Ελλάδας ορίζεται στα 10.940.777 κατοίκους.

Παραθέτοντας τα στοιχεία αυτά μένει δούμε πόσο πραγματικά ήτανε το ποσοστό της αποχής στις εκλογές. Σκεφτείτε πρώτον ότι όσοι Έλληνες μετανάστευσαν εκτός Ελλάδας τα τελευταία 5 έτη παραμένουν ως εγγεγραμμένοι ψηφοφόροι. Οι μετανάστες που δεν έχουν αποκτήσει την ελληνική υπηκοότητα  δεν έχουν δικαίωμα ψήφου. Συνυπολογίστε τις ηλικίες 0-17 ετών που επίσης δεν συμμετείχαν στην εκλογική διαδικασία καθώς επίσης και άτομα μεγάλης ηλικίας που για λόγους υγείας δεν μπορούσαν να παραστούν στα εκλογικά τμήματα να ψηφίσουν όπως επίσης και άτομα που έχουν υψηλή αναπηρία. Επίσης προσθέστε και όσους νεκρούς συμπολίτες μας δεν έχουν διαγραφεί από τα δημοτολόγια. Μπορεί εύκολα να καταλάβει κανείς ότι τα ποσοστά αποχής στην πραγματικότητα είναι πολύ μικρότερα από αυτά που προβάλλονται. Ο κόσμος δεν απέχει πραγματικά από τις εκλογές· ισχύει το αντίθετο με σχεδόν καθολική συμμετοχή στα άτομα που μπορούν και ψηφίζουν. Οπότε γιατί να προβάλλονται τέτοια δυσανάλογα σε σχέση με την πραγματικότητα ποσοστά αποχής;

Τα τελευταία χρόνια έχουνε παρατηρηθεί συμβάντα που αναβιώνουν συγκρούσεις άλλων εποχών. Νίκος Ρωμανός, Αλέξης Γρηγορόπουλος, Παύλος Φύσσας, Γιώργος Φουντούλης, Μάνος Καπελώνης. Μετεμφυλιακές καταστάσεις μεταξύ ακροαριστερών και ακροδεξιών. Αριστερή και δεξιά τρομοκρατία. Η πολιτική σκηνή στέκεται αδιάφορη, δεν δείχνει να δραστηριοποιείται με τρόπο ώστε να σταματήσει τις συγκρούσεις. Η αδιαφορία που επιδεικνύει τις κλιμακώνει, η αποτυχία της να ασκήσει σωστή πολιτική αυξάνει τα ποσοστά εκπροσώπησης της. Μάλιστα τα κόμματα που κυβέρνησαν τον τελευταίο καιρό την χώρα, σε πολλές περιπτώσεις έδειξαν τάσεις συντήρησης αυτής της τρομοκρατίας. Κρίνοντας βέβαια από την αποφυλάκιση των μελών της Χ.Α και την στάση κατανόησης και διαλόγου που επέδειξε η κυβέρνηση απέναντι στην κατάληψη της νομικής από τους αναρχικούς. Καθώς και την συνεργασία σε πολλές περιπτώσεις της προηγούμενης κυβέρνησης με τους Χρυσαυγίτες. Παράλληλα τα ποσοστά των 2 πυλώνων που είναι ενάντια στην δημοκρατία όπως το ΚΚΕ και η Χ.Α αυξάνουν. Αυξάνουν επίσης και τα άτομα που γαλουχήθηκαν από τέτοιες αντιδημοκρατικές ιδεολογίες όπως ο Π.Λαφαζάνης, η Ζωή Κων/πούλου, ο Μάκης Βορίδης και άλλοι πάρα πολλοί. Γιατί λοιπόν μια κυβέρνηση αντί να εξαλείψει αυτά τα μίση όπως οφείλει, τα αναπαράγει ξανά και δημιουργεί τάσεις διχασμού στην κοινή γνώμη; Πως είναι δυνατόν να παρέχεται ακόμα η συμμετοχή αυτών των κομματικών σχηματισμών στους δημοκρατικούς θεσμούς, από την στιγμή που σε πιστεύω και ιδεολογίες έχουν ως σκοπό την ανατροπή της δημοκρατίας; Η μάλλον σε τι πλαίσια νομιμοποιεί τους συγκεκριμένους κομματικούς σχηματισμούς;

Ζούμε σε μια χώρα που ο Έλληνας πλέον δεν θέλει να ζει. Πουλάμε νησιά και μέρη της χώρας μας σαν να ήτανε αυθαίρετες περιουσίες, σε όποιον τυχόν εφοπλιστή. Η κάθε κυβέρνηση συμπεριφέρεται λες και η χώρα μαζί με το ανθρώπινο δυναμικό της ανήκουν και είναι περιουσιακά της στοιχεία. Οι δημόσιες υπηρεσίες που συντηρεί ο Έλληνας φορολογούμενος, πωλούνται στον κάθε τυχόν αγοραστή. Σκέφτεσαι τον κάθε τρόπο που έχουν εφεύρει και νομιμοποιήσει οι κυβερνήσεις προκειμένου να παραμείνουν στην εξουσία. Από τα θαλασσοδάνεια μέχρι τα ΚΠΣ και τα ΕΣΠΑ που φαγώθηκαν. Η ρητορική των κομμάτων δεν αναλύει ούτε διαβάζει κάποιο ρεαλιστικό πλάνο. Αναπτύσσει προπαγάνδα, δίνει ψεύτικες ελπίδες στον λαό, επιτίθεται στα αντίπαλα κόμματα. Κανένα κόμμα δεν αναλαμβάνει τις ευθύνες που έχει ως αντιπρόσωπος του ελληνικού λαού που το εμπιστεύτηκε. Αντίθετα δίνει την συγκατάθεση του στα όποια νεοφιλελεύθερα συμφέροντα. Σκέφτεσαι την πορεία της δημοκρατίας στην Ελλάδα από την περίοδο ίδρυσης του ελληνικού κράτους. Στην χώρα που γέννησε την δημοκρατία, στην σύγχρονη ζωή του ελληνικού κράτους, πότε είχε δημοκρατία με αληθινό περιεχόμενο;   

Διαβάστε επίσης: http://www.nellypsarrou.com/PDF/Samothraki/33.Apoxi.pdf