Τα χρονικά της επανάστασης των Hipsters: Part1

 Aγαπητό ημερολόγιο,

Κανείς δεν μπορεί να αφουγκραστεί τις αντιλήψεις μας, τα πιστεύω μας. Οι πόρνες τους συστήματος μας κατακρίνουν με τον δόκιμο όρο Hipster. Τι μπορούν να καταλάβουν άλλωστε τα αδαή ζώα του συστήματος; Περπατάω στην Ναυρίνου με ένα τζιν φθαρμένο, ακούγοντας τη μουσική μου και βιώνοντας την μαζική σαπίλα της βιομηχανοποιημένης σκέψης, γραμμένης με καλλιγραφικά γράμματα στα all star παππούτσια μου. Πως μπορούν και ζουν μέσα στην άγνοια, γιατί δεν μπορούν να καταλάβουν; Δεν έχουνε το επίπεδο και την αντίληψη μας, δεν συναιρίζονται την μοναδικότητα μας, δεν έχουνε ταξιδέψει στα μέρη μας, δεν βιώνουν τον εγκλεισμό μας. Απολαμβάνουν την αυταπάτη της ελευθερίας που τους δίνουν οι γονείς τους, καπακωμένη σε ένα φθηνό καφέ εσπρέσσο, απο τα Μικέλ. Τι ιδέα να έχουνε άραγε από αισθητική; Πως μπορούν να καταλάβουν από μεταμοντέρνα τέχνη; Είμαι βέβαιος πως αν τους πεις Andy Warholl, απ’ την στενομυαλωσύνη τους θα τον πουνε πούστη Άγγλο. Που να τους λες τώρα για Κατερίνα Γώγου, για τις ιδέες της Ema Goldman, για το Che Guevara,  τους Alice in chains; Το ποιόν τους είναι η ποσότητα τους άλλωστε μια φθήνια κομμένη και ραμμένη από τα bershka, τα pull and bear, τα Zara…

Μερικές φορές είναι μάταιο να ζεις σε έναν τέτοιο στενόμυαλο κόσμο. Πως να ανοίξεις τους ορίζοντες τους, πως να εισβάλλεις και να υπερνικήσεις το κομπλεξισμό που τους διακατέχει; Και μας λένε καπιταλιστές επειδή διατυπώνουμε τις σκέψεις μας στο Mac μας. Επιβεβλημένα πιστεύω χωριάτικης βλαχομαγκιάς προσπαθούν να εισχωρήσουν στα κάστρα της συνείδησης, της λογικής μου. Η θέληση μου να άλλαξω τον κόσμο πάντα θα είναι μια φλόγα αναμμένη και ριζωμένη στα σπλάχνα μου. Η μαζική άβουλη-ασυνείδητη υποστήριξη της μάζας απέναντι στο σύστημα, στέκεται σαν δεινόσαυρος λυσσασμένος να κατασπαράξει την διαφορετικότητα, την δημιουργικότητα μου.

Που να αντιληφθούν την λέξη ομορφιά,πως μπορούν τέτοιοι άνθρωποι να νοηματοδοτήσουν τον έρωτα. Γι’ αυτούς περιγράφεται φθηνά, το σεξάκι και το γαμησάκι τους όπως λένε, με τη σμηλεμένη από τα γυμναστήρια τσούλα τους, την κενή αυτή κοπέλα που δεν ξέρει να σκεφτεί τίποτα παραπάνω απ’ότι της υπαγορεύει το σπίτι της και ο περίγυρος της.; Δεν μπορούν να ερωτευτούν πρώτα πλατωνικά, δεν συνδέουν την ψυχή τους , τις ιδέες τους, τα τσάκρα τους. Δεν καταλαβαίνουν τον έρωτα. Τ υλιστικά τους κριτήρια μεταστρέφουν τη λέξη ομορφιά σε μουνάρα, κωλάρα, βυζάρα, ότι έχει να δείξει πιο διακριτό μία κοπέλα.

Τέλοσπάντων, αυτή ήταν η ρουτίνα μου για σήμερα, γράφοντας για να δώσω υπόσταση στην αλλαγή που θέλω να γίνει, σβήνοντας το ένα τσιγάρο πίσω από το άλλο για να πνίζω την ψευδαίσθηση του αέρα της ελευθερίας που όλοι πιστεύουν πως αναπνέουν. Τα γραπτά μένουν, τουλάχιστον έτσι θέλω να πιστεύω πριν χαθούν και αυτά και πνιγούν στη θάλασσα του κομφορμισμού του συμφέροντος και της άγνοιας. Τα λέμε πάλι αύριο, ο δρόμος είναι δύσβατος σε αυτό το κόσμο και το ημερολόγιο μου είναι εκεί για να καταγράφω και ξυπνάω μέσα μου την επανάσταση και την τελειότητα του κόσμου που θέλω να ζήσω.